در مدح علی سخن بگوییم

سلام؛

میلاد پرنور سیدالاوصیا آقا امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام بر شما مبارک باشه!

سالی که نکوست از بهارش پیداست، و بهار 98 با میلاد یک «مرد» آغاز میشه. روز مرد بر همه پدران شریف مبارک باشه. ان شاالله نگاه حضرت امیر از یکایک ما برداشته نشه و نظر ایشان باعث رشد و سعادت ما در باقیمانده عمرمون بشه.

در زیر، شعری از نظرکرده علی، مرحوم استاد شهریار تقدیم میشه که امیدوارم لذت ببرید.

 

---

 

شعری در رثای حضرت علی (ع)

 

یا علی! نام تو بردم نه غمی ماند و نه همّی         بِابی انتَ و اُمّی

گوییا هیچ نه همّی به دلم بوده، نه غمیّ            بابی انت و امّی

تو که از مرگ و حیات، این همه فخری و مباهات    علی ای قبله حاجات

گویی آن دزد شقی تیغ نیالوده به سمّی             بابی انت و امّی

گویی آن فاجعه ی دشت بلا هیچ نبوده است       درِ این غم نگشوده است

سینه ی هیچ شهیدی نخراشیده به سمّی         بابی انت و امّی

حق اگر جلوه ی با وجه أتَمّ کرده در انسان          کان نه سهل است و نه آسان

به خودِ حق که تو آن جلوه ی با وجه أتَمّی           بابی انت و امّی

منکِر عید غدیر خم و آن خطبه و تنزیل                 کر و کور است و عَزازیل

با کر و کور چه عیدی و چه غدیریّ و چه خُمّی      بابی انت و امّی

در تولّا هم اگر سهو ولایت!چه سفاهت               اُف بر این شَمّ فقاهت

بی ولای علی و آل، چه فقهی و چه شمّی         بابی انت و امّی

تو کم و کیف جهانیّ و به کمبود تو دنیا                از ثَری تا به ثریّا

شَر و شور است و دگر هیچ نه کیفیّ و نه کمّی   بابی انت و امّی

آدمی جامع جمعیت و موجود أتَمّ است               گر به معنای أعَمّ است

تو بِهین مظهر انسان و به معنای أعمّی              بابی انت و امّی

چون بود آدم کامل غرض از خلقت عالم               پس به ذریه آدم

جز شما مهدِ نبوت نبُوَد چیز مهمی                    بابی انت و امّی

عاشق توست که مستوجب مدح است و معظّم   منکرت مستحق ذَم

وز تو بیگانه نیرزد نه به مدحی و نه ذمّی             بابی انت و امّی

بی تو ای شیر خدا سبحه و دستار مسلمان       شده بازیچه ی شیطان

این چه بوزینه که سرها همه را بسته به ذمّی     بابی انت و امّی

لشکر کفر اگر موج زند در همه دنیا                    همه طوفان همه دریا

چه کند با تو که چون صخره ی صمّا و اصمّی        بابی انت و امّی

یا علی خواهمت آن شعشعه ی تیغ زرافشان      هم بدو کفر سرافشان

بایدم این لَمَعان دیده، ندانم به چه لِمّی              بابی انت و امّی

 

مرحوم شهریار